Człowiek współczesny a śmierć. Рostdekadent wobec tymczasowości jestestwa.

Abstract

Autor w swoim referacie kreuje obraz współczesnego człowieka rozumianego przez niego jako wytwór epoki postdekadentyzmu, ów postdekadent to stworzony na potrzeby egzystencjalistycznej refleksji metodologicznej i teoretycznej typ idealny, czy też zgodnie z zasadą metodologiczną Alfreda Schütza homunkulus. Postdekadent, współczesny z Zachodu odwraca się od swojej śmierci plecami, zamyka przed nią oczy refleksji, zajmując się – i to nawet żywo – umieraniem innych, tych w drugiej i trzeciej osobie.